Eindelijk, we zijn er....

Beste allemaal,

Het heeft een tijd geduurd voor ons eerste verslag verstuurd kon worden.

We zijn op het gemak via België, Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland en uiteindelijk Italië on onze startcamping in Riccione aangekomen.

In Frankrijk (Elzas) hebben we twee nachten op een Municipal Camping doorgebracht,

Dit is wel het soort camping wat wij over het algemeen leuk vinden. Gewoon simpel, geen toeters en bellen. Dus meestal rustig, op de kerkklokken na. Omdat deze campings in een dorp liggen hoor je van alle kanten de kerkklokken luiden. Dat doen ze in Frankrijk wel wat vaker dan in Nederland. Aankondigingen van (vroeg)missen, regelmatig vanaf een uur of 6 in de morgen om het kwartier een oproep om toch vooral naar de kerk te komen. Of......om op te staan en aan je dag te beginnen.

Zou je in Nederland niet tegenkomen...... de hele buurt zou uit z, n dak gaan om deze "storende" geluiden. [e-1f609]

In Zwitserland hebben we op een campingplaats, vlak voor de Gotthardpas gestaan. Aan een riviertje de Reuss. Wat een kabaal....daar zijn de kerkklokken nix bij. [e-1f61c] Alleen het riviertje gaat 24 uur per dag door. Maar ik vind dat wel een rustgevend geluid.

Nadat we de Gotthardpas overgegaan waren zijn we weer richting Pesschiera del Garden gereden. Vorig jaar hebben we daar op een soort boerencamping gestaan en deze wijnboer had toen heerlijke wijn gemaakt. Natuurlijk wilden we dat dit jaar weer proeven. Helaas was de smaak van de wijn wel wat minder dit jaar, maar mensen die ons kennen weten dat we ons hierdoor niet laten afschrikken...... Dus toch een paar flesjes meegenomen.

De laatste camperstop voor we naar de verzamelcamping gingen was hooggelegen, met prachtig uitzicht op de wijde omtrek. Ook een door de gemeente beschikbaar gestelde camperplaats, Parcheggio Comunale,

Hier werden we "ontvangen" door brandwachtvrijwilligers (zij turen met een verrekijker de omgeving af naar beginnende brandjes), welke juist aan de lunchpauze zaten met een wijntje. Wij kregen ook een bekertje aangeboden van de heren. Natuurlijk leverde dit een leuk contact op, vooral met de meneer die "ein wenig" Duits sprak. Zo werd ons het Italiaanse pensioenstelsel uitgelegd: na 43 arbeidsjaren gaat men hier met pensioen.

De verzamelcamping voor de reis in Riccione was een massale Italiaanse strandcamping. Super zwartgeblakerde mensen. Want iets ander was er niet te doen....strand en zon. ..

Nadat we een gezellig borreluurtje hadden met onze medereizigers zijn we met z'n allen aan het kennismakingsdiner begonnen.

Het lijkt ons een leuke groep, een echte seniorenreis ;-)

Oké, we noemen het maar een keer: Een "We zijn er bijna reis", maar dan zonder camera en zonder Martine.

Maar wel met een leuk reisleiderskoppel Leo [e-38] Rita.

Vrijdag 18 aug ging ieder op eigen tempo naar Ancona waar we uiteindelijk ingescheept zijn.

Een belevenis apart, maar erg langdurig....Reizen via Schiphol gaat sneller.

We hadden de pech een binnenhut toegewezen te hebben gekregen. Dat betekende zeer weinig slaap en een constante dreun van dieselmotoren, met de bijbehorende trillingen door je lijf.

Ik (Elly) heb nog geprobeerd op een ligstoel aan dek te slapen, maar daar was de (luide) muziek tot zeker een uur of 4 nogal dominant aanwezig.

De hele volgende dag hebben we toen maar een bedje op het dek geannexeerd, zodat we om de beurt een poosje konden liggen, Tot het te warm werd, toen was er gelukkig voldoende schaduw en aircoruimte om de resterende tijd door te brengen.

Na plm 24 uur en een korte stop op Corfu waren we uiteindelijk in Igoumenitsa en konden door rijden naar onze eerste overnachtingsplaats in Syvota.