Verslag van de tweede week

Jullie zijn al een week verstoken vanonze belevenissen.
Het internet in Cambodja is super traag en ons laatste hotel voor drie dagen had niet de beschikking over internet.Maar wel over een zwembad, ook niet onbelangrijk....

We zijn met ons verslag tot ons vertek uit Battambang gebleven.
In Siem Peap hebben we een fietstocht gemaakt en een boottocht op het Tongle Sap meer.Bij de boottocht natuurlijk weer ontzettend opgelicht, nu door de Cambodjaanse overheid. Dit zijn geen lievertjes en volgens zeggen gaat het niet de goede kant uit met politiek Cambodja,heel veel corruptie en vriendjespolitiek.Groot contrast tussen arm en rijk.
Als je in Siem Reap bent moet je natuurlijk het Angkor Wat tempelcomplex gaan bekijken. Liefhebbers kunnen er een week rondlopen/-fietsen, de tempels liggen erover een groot gebied verspreidt. Wij vonden een dag wel voldoende.Wel heel indrukwekkend om te zien.
Natuurlijk hebben we ook een dag projecten van Jan bezocht.We maakten een rondje met de tuktuk.Eerst werden we langs een lokale markt gebracht, hier komen geen buitenlanders, dus Cor was weer de bezienswaardigheid van de week. Samen op de foto en laten zien hoe groot het verschil in lengte is; de Aziaten krijgen hier niet genoeg van.
Als eerste rijden we langs een schooltje wat Jan uitgebreid heeft. De kinderen proberen enthousiast hujn beste engels op ons uit. "Hello, what is your name? Where do you come from?" etc. Hier speelden wat met kinderen, bellenblazen en achter de bellen aanrennen. Krijgen ze geen genoeg van. De kinderen laten ons ook hun klas zien, de (school)tuin en de waterpomp, die door Jan is geslagen.
De kinderen zien er goed en vrolijk uit, gewoon een leuk schooltje met gewone kinderen.
Via een stoffig weggetje (voordat Jan hier een paar jaar geleden kwam was er geen weg) reden naar het vrijwilligershuis. Het is een eenvoudig Cambodjaans huis, gebouwd op palen. In dit vrijwillgershuis wonen ook een paar weeskinderen. Jan zorgt liever voor ondersteuning van de kinderen in hun eigen omgeving.
Een weeshuis bouwen zal hij niet doen zolang het op deze manier kan.De kinderen kunnen in hun eigen omgeving blijven.Zo zijn er nog een paar huizen waar kinderen alleen wonen,deze kinderen worden een paar maal per week bezocht door een vrijwilliger of door Jan, om te zien om zij schoonmaken, eten koken en kleren wassen. Ook krijgen zij voedsel.Kortom, een goed en veilig thuis voor de bewonertjes. Hierna bezochten wij het ziekenhuis. Nog geen jaar gelden heeft Jan dit gebouwd en het voorziet duidelijk in een behoefte.Het is een piepklein keurig gebouwtje met een sprrekkamer, verloskamer, apotheek en twee slaapkamertjes.Toen wij er waren zaten er patienten op hun beurt te wachten.De locale dokter en assistente zijn niet gekwalificeerd zoals bij ons. Ze hebben "het vak" geleerd in de praktijk.Jan probeert met simpele middelen en adviezen het geheel op een wat hoger plan te tillen.Dit gebeurt o.a. door betere hygiene, verbandmiddelen leveren en medicijnen.
Af en toe komen er medisch geschoolde vrijwilligers uit nederland of Belgie naar het ziekenhuis.
In dit land zie je overal zg. Tandklinieken. Maar dit zijn allemaal "zelfdoeners", zonder gespecialiseerde opleiding.De Bond voor Kwakzalverij kan hier flink aan de slag :-)
Volgende week komt er bij dit ziekenhuisje een Belgische tandartsvrijwilliger om wat basisingrepen bij te brengen aan de locale dokter.
Gemiddeld wordt in dit ziekehuisje een baby per dag geboren. Dat zegt toch wel iets over het vertrouwen wat de mensen hierin hebben.
Tot slot bezochten we nog een schooltje, ook door Jan gesticht, waar op dat moment engelse les gegeven werd.De klassen zijn heel groot, zo'n 60 kinderen, per groep.

Nu we de projecten van Jan en zijn organisatie bekeken hebben hebben we gezien dat hier heel nuttige dingen gebeuren. Ze haken in op het gewone leven, zonder dure en ingewikkelde apparatuur. Ze helpen met nuttige ideeen en adviezen. Zo worden er regelmatig bij mensen thuis waterfilterinstallaties geplaatst. Hele simpele dingen, voor nog geen 15 euro/stuk. Maar voor de mensen wel beter om dit water te kunnen drinken.
In een ander project, wat we niet bezocht hebben omdat het te ver van Siem Riep ligt worden bouwpakketten aangeleverd om een toilet te bouwen en wordt een groot bassis aangelegd met bijgeborend filtergebeuren voor drinkwater. Hier kan geen bron geslagen worden, omdag de grond daarvoor niet geschikt is. Men is hier dus nog op zoek naar een vrijwilliger die de uitwerking voor zijn rekening kan nemen van dit grote waterbouwproject.
Vauit Siem Riep zijn we naar Phnom Phen vertrokken. Wat een stad! Wat een hoop Lexussen. Wat een hoop armoede. Hier is duidelijk dat er iets echt niet klopt.
We werden bij "onze" tuktuk chauffeur binnen genodigd... Een hok van planken, achter in een stegje met meer van dit soort bouwsels. Een vlonder van 4 x 4 meter. Hier sliep en leefde de hele familie. Vader. moeder een kleuter en een baby.......
Niks Lexus, komt ook nooit op in het hoofd van deze jongen.
We bezochten natuurlijk ook "Killing Field". Hier werden veel mensen doodgemaakt in de Pol Pottijd. Ik kan het niet anders noemen, als je leest hoe dit in zijn werk ging. Hier liggen en heleboel schdels en beenderen geprepareerd in een gedenkmonument.
Toen we op de terugweg even zaten te eten en een praatje met onze tuktukchaufeeur maakten begrepen wij dat hij het niet aankan om hier een bezoek te brengen. Zijn ouders zijn vermoord toen hij een jaar oud was....

Na Phnom Phen kunnen we kiezen op onze route. Of we gaan via de kust weer terug naar Thailand, ons oorspronkelijke plan. Of,nu we er toch bijna zijn, gaan we Can Tho bezoeken, om te kijken hoe het met de projecten van vorig jaar staat.
Uiteindelijk hebben we gekozen om toch weer naar Vietnam te gaan.
Het visum is geregeld (weer getild), de bootticket gekocht en de terugvlucht van Ho Chi Minh naar Bangkok op 23 jan. ook vastgelegd.

Wordt vervolgd in Can Tho!