Zon, zee en strand

Vanuit Can Tho vetrekken we.
De bus- en boottickets zijn gekocht, alles lijkt geregeld. Eerst moeten we vijf uur met de bus naar Rach Gia. De reis verloopt prima en we hebben er zin in. We zijn ruim op tijd voor de boot, dus eerst gaan we iets eten en dan de boot op. So far so good....
Als we tien minuutjes op de boot zitten komt een van de medewerkers om onze kaartjes vragen. Ik geef ze en dan beginnen de problemen. Wat blijkt, het is vandaag de zevende februari en op de tickets staat zes februari, een foutje van het ticketbureau. Na wat heen en weer gepraat, mijn Vietnamese woordenschat is zeker met drie woorden gegroeid, begrijpen we dat we de boot moeten verlaten.
We weigeren pertinent. Er gaan zich steeds meer medewerkers met de zaak bemoeien en uiteindelijk beginnen ze de hoop bagage om te zetten om onze koffers er tussenuit te halen. In eerste instantie dacht ik dat ze daar een plekje voor ons aan het creeren waren, maar dat is zeker niet de bedoeling. Mijn koffer is al gevonden en op de kade gezet. Maar Elly ziet dat en vraagt aan een aankomende passagier of die de koffer a.u.b. aan wil geven, hetgeen hij heel vriendelijk doet. Ondertussen zoeken een paar man naar Elly's backpack, maar ik maakt duidelijk dat ze van mij geen hulp hoeven te verwachten en loop naar de andere kant van de boot. De tijd begint in ons voordeel te werken, want de boot moet vertrekken. Uiteindelijk laten ze het er maar bij en vertrekt de boot. Maar daar zijn de problemen nog niet mee opgelost, we moeten een nieuwe ticket kopen, wat we uiteindelijk maar doen. (voor de prijs van een ticket heb je in Nederland niet eens een treinretourtje Nwk. naar Rotterdam-CS)
Een ding moet gezegd worden, al die tijd bleef iedereen vriendelijk en uiteindelijk kregen we op de kade in Phu Quock het geld van een ticket terug. Ze boden hun verontschuldigingen aan voor het ongemak met de toevoeging " we split" , heel fideel.
Dus op naar onze beachbungalow. Dat is een vrij simpel huisje, maar onder de palmbomen en op ongeveer 25 meter van het strand, dus ons hoor je niet klagen.
De stranden zijn mooi en het eten is goed.
Op onze eerste dag hier maken we een tour over het eiland op een motorbike met chauffeur. Zij laten ons de bezienswaardigheden van het eiland zien. Dat is niet zoveel. Het is hier heel arm en de mentaliteit van de eilanders lijkt wat gelaten. Zo van: het is nu eenmaal zo hier. Dit in tegenstelling wat ik in Can Tho ondervond, daar wilde iedereen vooruit.
Maar goed, we komen bij een oesterkwekerij waar ze parels kunstmatig kweken. Heel leuk om te zien. Verder nog een aantal andere bezienswaardigheden, maar dat is allemaal niet bijster interessant.
Dus hebben we de tweede dag in z'n geheel besteed aan strand, luieren en eten. Op zich goed vol te houden.
De volgende dag, woensdag, vertrekken we al vroeg. Nu zijn de (vlieg)tickets gelukkig wel goed en zijn we al om 11.00uur in HCMC.
Door Tet (Chinees Nieuwjaar) is het heel druk met reizigers, maar we weten toch nog een busticket naar Dalat te bemachtigen. Dat is en hele ervaring met zo'n busje. Dat betekent met gemiddeld twintig man zeven uur in een minibusje. Ik kan je vertellen dat dat echt een happening is. (je gaat echt niet even slapen) Maar daar ga ik niet over schrijven, want dat kost weer een uur.
Uiteindelijk komen we in Dalat aan en vinden al snel een goed hotel, dat valt dus ook niet tegen.
We hebben meteen een excursie besproken, die we nu net achter de rug hebben. We hebben veel van de omgeving gezien, o.a. koffieplantages, groenten-en bloemenkwekerijen, een zijderupsenfarm , een rozenkwekerij, een paddenstoelenkwekerij en nog wat rariteiten waar we misschien weleens over zullen vertellen.
De komende twee dagen blijven we waarschijnlijk in Dalat en hebben met Thomas Hooft van Dalat Hasfarm afgesproken zaterdag de kwekerijen te bezoeken.
Hierna hopen we met een taxi 3 dagen het binnenland in te trekken, voor we langs de kust teruggaan naar HCMH.

Tot schrijfs of tot ziens,
Groet van Cor en Elly.