Zomaar wat eigenaardigheden.

Alweer bijna een week voorbij. Je begint steeds meer van het dagelijkse leven van de Vietnamesen te zien en daar ga ik het vandaag over hebben. Allereerst het dagritme. De gemiddelde Vietnamees staat vroeg op, zo tussen vijf en zes uur en blijft de hele dag in de weer tot een uur of tien-elf. In die tijd is er veel te zien en te beleven. Ik sta meest even na zeven uur op, wakker gemaakt door de zon die dan al een uurtje op is en het onophoudelijke getoeter hier. De vuilniszak die wij de vorige avond aan de weg gezet hebben is dan al zeker drie keer doorzocht. De blikjes, het karton en het plastic zijn verwijderd door vuilnismannetjes die van de opbrengst hiervan leven. Ja ja,dat is pas recyclen,daar kunnen wij nog wat van leren. De rest zoals onze wc-papiertjes en nog wat andere viezigheden wordt echt wel meegenomen door die of gene, wat daarbij helpt is hier op te wijzen, als je iemand uit deze branche ziet en hem 1000 dong (ongeveer vier cent)in de hand drukt. Zo werkt het hier overal, de zaken waar men echt niets meer aan heeft worden langs de stoeprand in de brand gestoken of op een andere manier verwijdert.
Dan iets over de eetgewoontes van de mensen hier. Als je in een traditioneel restaurantje eet gaat het als volgt: Je bestelt je eten, alles wat je niet bevalt of niet meer nodig hebt zoals servietjes=wc papier, botjes of andere zaken die je niet aanstaan gooi je gewoon onder tafel. Als je kaar bent wordt de tafel leeggeveegd, aan de kant geschoven en de vloer schoongeveegd. Alle Vietnamesen smakken trouwens tijdens het eten en als je bier bestelt gooien ze daar ijs in evenals in cola,thee, koffie of noem maar op. Roggelen en de neus snuiten door een neusgat af te sluiten en de ander flink schoon te blazen zijn hier vrij normale gewoontes. In de wat betere etablissementen valt het best wel mee, daar loopt echter altijd te veel personeel, een uitvloeisel van het communistische systeem denk ik.
Brommers en bakfietsen zijn hier de middelen van vervoer. Hele gezinnen zitten op die dingen. Soms wel met vijf personen, pa en ma en drie kinderen. Verder vervoert men alles met die dingen: zakken, gasflessen, emmers, planken,ladders tot wel vijf zes meter lang, niets is te gek. Wanneer het echt niet meer gaat is er het karretje achter de brommer of een andere mogelijkheid, de bakfiets. Die wordt dan vaak weer voortgeduwd door een brommerbestuurder die zijn voet er tegen plaatst en zo voor de voortstuwing zorgt. Zo is de samenwerking hier enorm, dat geldt hier voor heel veel zaken. Je koopt bijvoorbeeld een broodje bij een eetkarretje, daar zijn er heel veel van en gaat dat op het terras tien meter verderop op zitten eten, niemand die dat raar vindt.
Wat ook heel Vietnamees is, ze willen heel graag blank zijn. Zodra de zon schijnt doen ze kapjes voor hun gezicht, handschoenen en kousen aan om maar geen zonlicht op hun huid te krijgen. De zogenaamde whiteningcreme is hier dan ook heel populair. Maar zodra de zon weer weg is zijn al deze uitingen ook weer verdwenen.
Nog wat eigenaardigheden: een dier is om te eten ,ze schijnen niet door te hebben dat beesten ook gevoel hebben. Ze zitten bijvoorbeeld op hun gemakje kikkers te villen die ze dan weer in een bak gooien voor de aanstaande koper, de kikkers zijn dan echt nog niet dood dat komt pas wanneer ze de pan ingaan. Zo is alles hier primitief maar zeker niet vies of achterlijk, alleen anders.
Nou, ik hou hier even mee op, als je het echt wilt ervaren moet je poosje hierheen komen.
Deze week ook nog op een bruiloft geweest dat duurt hier drie dagen, veel eten en drinken en gezelligheid. Wij waren op het moment dat we er waren wel een enorme bezienswaardigheid. We zijn zowat met iedereen op de foto geweest en moesten met iedereen proosten,een glaasje rijstewijn leegdrinken met heel veel familieleden. Dat gaat zo: iemand komt naar je toe met een glaasje van dat spul jij drinkt de ene helft op en hij de andere helft. Dat gaat natuurlijk prima maar wordt iets lastiger als een klein legertje dat met jou wil doen. Gelukkig lust ik ook wel een drankje dus was het heel gezellig. Verder zijn we met werkelijk iedereen op de foto geweest. Opa's,oma's, ouders, broers, zussen, neven, nichten, de hele mikmak. Wat later nog een hele stapel foto's gekregen waar het allemaal op vereeuwigd staat. Nou,ik ga er mee stoppen.
Er schiet me nog een eigenaardigheid te binnen dat is het niveau van de tv programma's, dat is werkelijk allerbelabberdst. Het heeft een heel hoog Bassie- en Adriaangehalte, echt niet om aan te zien, maar hier schijnen ze het leuk te vinden.
Tot de volgende keer, ik red me hier wel.
Groet Cor.